Logo One Planet
Doorzicht door een barak
Doorzicht door een barak

Kampleven in één jurk

April 1942

Met blauwe lapjes en blauw garen verstelde kampjurk

Sumatra. Coll. nr. 232449

De Roemeense Zoe Orbescu was getrouwd met een Nederlander die voor de Bataafse Petroleum Maatschappij in Roemenië werkte. Toen dat land in 1940 de kant van Hitler koos, moest het jonge gezin halsoverkop vertrekken. Nederland was inmiddels onbereikbaar en daarom gingen ze naar Indonesië. Daar kwam Zoe uiteindelijk met haar twee kinderen in een vrouwenkamp terecht. Deze jurk had ze toen bij zich. Geregeld werd hij hersteld. De grootste slijtageplekken werden gerepareerd met stukjes stof.

Luister naar het uitgebreide verhaal bij dit voorwerp:

Gesproken tekst meelezen

De met blauwe lapjes en blauw garen verstelde jurk in de vitrine vertelt het kampverhaal van Zoe Orbescu. Ze was getrouwd met een Nederlandse ingenieur die voor de Bataafse Petroleum Maatschappij in Roemenië werkte. Haar dochter vertelt:
“Op 19 oktober 1940 moest op last van het hoofdkantoor in Den Haag de hele Nederlandse kolonie Roemenië hals over kop verlaten. Roemenië had zich bij de Duitsers aangesloten en Den Haag wilde niet dat alle kennis in Duitse handen zou komen. Terug naar Nederland of Engeland was uitgesloten. De employés met hun families troffen elkaar in Istanbul om van daaruit gezamenlijk verder te reizen naar Nederlands-Indië. Vanuit Istanbul ging de reis naar Bagdad en van daaruit per schip naar Indië. De meeste gezinnen bleven achter op Java. Wij gingen naar Sumatra, waar mijn vader door de Bataafse Petroleum Maatschappij te werk werd gesteld. Eén jaar later kwam de Japanse bezetting en in april 1942 werd mijn moeder met mij en mijn broertje van vijf geïnterneerd in kamp Bangkattan. Mijn vader was gemobiliseerd en door de Japanners geïnterneerd in een krijgsgevangenkamp. De jurk heeft mijn moeder net voor de internering laten maken. Hij heeft alle kampen meegemaakt. Uiteindelijk was hij zo versleten dat hij niet meer gedragen kon worden. Gelukkig was er wat stof overgebleven en met dat restant was zij kennelijk bezig de versleten plekken te herstellen, toen de bevrijding kwam.”

Volgende voorwerp

Deze pagina is onderdeel van de digitale tentoonstelling Getekend. Persoonlijke verhalen over de Japanse bezetting.

Ga naar het begin van deze tentoonstelling